Kış! Fakat eski kışlar gibi değil. Aylardan Kasım, Bodrum’ da bir mandalina bahçesinde çekim yapıyoruz. Yine bir çok ilk benim için… Yer, gök mandalina kokusu, çocuk cıvıltısı. Fakat sadece 3 saatimiz var.
Bir süredir uğraştığımız virüs yine bizleri, çocuklarımızı, büyüklerimizi evlere hapsetti. Çekim yapıyoruz ama tedirginiz. Hava hiç kasım gibi değil. Belki Nisan, Mayıs. Hiçbir şeye ihtiyacımız yok. Doğa zaten muhteşem bir plato aslında. Sadece şık detaylar ve onları seçip beğenen bir çift göz. Canım Esra’ da var artık çekimlerde. Stilistsiz olur mu? Olmaz. Belki stilistsiz olur ama Esrasız olmaz.
Ve mandalina ağaçları arasında en az hava kadar ışıl ışıl bir aile. 6 yaş ikiz kızlarımız ve bir de Selimimiz var, 2 yaşında o da. Selim’ in aklı karışık. Çünkü ablalarından birisinin adı: Sena (benimle adaş), diğerinin ismi: Dila. Hal böyle olunca sürekli Selim benimle ablasını aynı kümeye koyup Esra’ nın isminin Dİla olması konusunda ısrarcı. Gülüyoruz, çok gülüyoruz. Selim, bize her şeyi unutturuyor.
Kızlar ağaçlar arasında salınıyor. Selim, sürekli mandalina topluyor ve hepsini yiyor. Sepettekileri dışarı atıyor. Biz toplamaya yetişemiyoruz. Kitaplara koşuyor bir yandan. Çok meraklı. Ablaları gibi okumaya çalışıyor.
Ben deklanşöre basıyorum. Bir yandan mandalina kabuğu sürdüğüm avuçlarımın kokusu geliyor burnuma mis gibi. Ohhh diyorum, şükür. Diğer yandan cebime doldurduklarımı yiyorum. Doğa bize müsaade ediyor. Kediler çekime misafir oluyor. Selim kedilerin peşinde pervane.
Derken, kızlar “anne, dondurma yemeye gidecek miyiz” diyorlar. Ve o dakika hepimiz kendimize geliyoruz. Sadece yarım saatleri kalmış. Parka da gitmek istiyorlar bir yandan. Üzüyor bu durum. Hadi diyoruz bitti. Koccaman bir dondurmayı hakettiniz. Teşekkür ederiz.
Doğa bana izin verdiği müddetçe dış mekanda keyiflerince oynayan kardeşleri, onlara eşlik eden ebeveynlerinin hikayelerini çekeceğim. Şimdi mandalinalarınızı alın yanınıza ve bu güzel aileyi seyre dalın isterim. Mandalinası olmayana Bodrum mandalinası hediye J
